Mergo takpikir2 sok mben lek anakku mlarat, minimal punya rumah. Kulo nduwe omah, telu nopo papat. Ora ono sing apik, tapi akeh. Mergo pikiran kulo lak anak ku papat yo nduwe sitok2. Tapi ini penting, jangan sampai anak saya nanti pas latihan dakwah, latihan ngiyayi, masih berkutat urusan keluarga. Kita bukan karena materialistik/ kapitalistik, mboten. Pertimbangan kita Agama, dan ini yang harus diperhatikan para santri. Kulo ngaji niku bukan main2 lho nggih, saya bertanggung jawab di depan Tuhan. Kenapa saya seneng nggawe omah, pentinge omah, shohabat anshor iku dilem Alloh ora kerono iman e, sing didisikno masalah nggawe omah. Iku wes disebut teng quran.
وَٱلَّذِینَ تَبَوَّءُو ٱلدَّارَ وَٱلۡإِیمَـٰنَ
Surat Al Hasyr: 9
Mulane kulo lewat ayat niku seneng nggawe omah. Tapi mboten kulo niyati kedonyan mboten, tapi anggep saja niku sarana perjuangan (dakwah). Jika masalah rumah selesai, paling gak anak kita saat puber, saat beranjak dewasa, fikirane wes dakwah.
Komentar
Posting Komentar